Barre bustochten, downie dolfijnen en een nieuw jaar

Allereerst: gelukkig nieuwjaar allemaal! Nee ik heb geen zonnesteek opgelopen, hier in Cambodja is het Khmer Nieuwjaar, dus groot feest! Gisteravond hebben we het uitgebreid gevierd met de locals op een bounty eilandje, maar daarover later meer. 
Want in mijn laatste blog waren we nog in Vietnam en sindsdien hebben we heel veel gezien en gedaan. Here we go!

Ho Chi Minh
Uiteindelijk leverden we onze motoren in in Ho Chi Minh. Ho Chi Minh is nog groter dan Hanoi, dus we hadden ons voorbereid op een nog grotere chaos, maar dat viel uiteindelijk mee. Aangezien onze trip samen met Manon ook bijna eindigde, besloten we nog een avond goed op te stap te gaan in de wereldstad. We eindigden helemaal zwart van de viezigheid om half vier 's nachts bij de Burger King. We hadden namelijk in de regen op straat gedanst, want dat bleek iedereen te doen. De zwarte troep zat tot aan onze oksels, maar we hadden een super leuke avond gehad! 
Het was niet alleen feest in Ho Chi Minh, want we brachten ook een bezoek aan de overblijfselen van de Vietcongtunnels en het oorlogsmuseum. Beiden zeer indrukwekkend! Vooral de foto's van de mensen die nog steeds met de raarste aandoeningen worden geboren door Agent Orange, de gifgasoperatie van de Amerikanen, was super indrukwekkend. 

In Ho Chi Minh boekten we een driedaagse tour naar de Mekong Delta, vanuit waar Manon met de bus naar het zuiden van Cambodja zou gaan en wij met de boot over de Mekong naar Phnom Penh. De tour zelf viel enigszins tegen (we zouden naar 'lokale' dorpjes, maar alle mensen waren volledig ingesteld op het toerisme), maar de tweede dag hebben we boottocht gemaakt door een prachtig mangrovebos en we brachten ook een bezoek aan de floating market. 
De derde dag gingen we 's ochtends vroeg nog naar een klein, wel echt lokaal, dorpje met de boot. Veel tijd konden we er niet doorbrengen, want onze gids werd ingeseind dat onze boot naar Phnom Penh ieder moment voorbij zou kunnen varen. We namen snel afscheid van Manon (snik snik) en werden overgezet van de ene naar de andere boot. En binnen drie uur stonden we in het centrum van Phnom Penh, waar we begonnen aan ons Cambodjaanse avontuur.

S21
Cambodja is een totaal ander land dan Vietnam. Zo ook Phnom Penh, dat een stuk minder heftig aandeed dan de grote Vietnamese steden. Maar de temperatuur lag veel hoger. Wat was het warm!! Gelukkig hadden we een hotel met zwembad geboekt (wat een luxe!), maar de eerste middag nodigde het warme weer niet echt uit om iets te gaan ondernemen. Dus we hebben heerlijk aan het zwembad gelegen. Een beetje rust is af en toe ook wel goed (heb ik van horen zeggen). En de volgende dag hadden we een heel heftig programma: Tuol Sleng, oftewel S21, en the killing fields. We begonnen bij S21, de gevangenis waar heel veel mensen zijn gemarteld tijdens het regime van de Rode Khmer, en dat was ontzettend indrukwekkend. Wat een verschrikkelijke dingen zijn daar gebeurd. We werden er stil van. Vervolgens reden we met de tuktuk naar the killing fields, waar naar schatting 20.000 mensen zijn omgebracht. Er zijn tot nu toe 9.000 schedels gevonden, maar nog steeds worden er tijdens grote regenbuien schedels blootgelegd. Dit is denk ik ook de enige plek op de wereld waar je een waarschuwingsbordje tegenkomt met: 'Please don't walk through the mass grave!'. Brrrrr.

We namen afscheid van ons luxe hotel en namen de bus richting Kratie, een klein plaatsje ten noorden van Phnom Penh. De reis zou ongeveer 5 uur duren. De bus was op zich prima, met genoeg beenruimte en airco, ware het niet dat de buschauffeur om de vijf minuten stopte om een paar locals te laten in- of uitstappen. We deden er uiteindelijk bijna 8 uur over. Redelijk uitgehongerd kwamen we in Kratie aan, want voor een fatsoenlijke lunch stopte de chauffeur niet. In Kratie was het nog warmer dan in Phnom Penh, maar we hadden hier een duidelijk doel voor ogen: het spotten van de Irrawaddydolfijn, oftewel de downie dolfijn (zo hebben wij hem gedoopt). Het is een zeer zeldzame, maar ook zeer lelijke dolfijn, met een platte snuit. Er zijn er nog maar een paar van op de wereld en die zwemmen in het breedste stuk van de Mekong rivier in Cambodja. In een bootje gingen we de rivier op en daar hebben we de zeldzame dolfijn gespot. Het was een prachtig gezicht om de dieren door het water te zien glijden. Het was de lange busreis meer dan waard.

Cement
Maar toen wisten we nog niet dat de busreis van Kratie naar Siem Reap, in het westen van Cambodja, nog een veel grotere verschrikking zou worden. We boekten een minivan, die er ongeveer 5 uur over zou doen. We deden er uiteindelijk ook ongeveer 5 uur over, maar dat was ook het enige positieve punt aan de busrit. Arjen en ik werden op de achterbank in het kleine busje gezet, waar ik klemvast zat achter een monnik (een zin waarvan ik nooit dacht dat ik hem op zou schrijven). We waren de enige westerlingen, wat natuurlijk geen probleem is, maar de Cambodjanen houden er een hele andere reisstijl op na dan de meeste westerlingen. We zaten met 25 man in een busje voor 19 personen gepropt. Mensen moesten bij elkaar op schoot zitten en er werden plastic kuipstoeltjes bijgeschoven. We hadden zakken met cement en grote pakketten in de gangpaden liggen, die we op bepaalde punten moesten afleveren (het leken af en toe net drugdeals, met mensen die klaarstonden op afgesproken plekken om een pakketje aan te nemen). Er waren veel kinderen aan boord, die door de oma van het stel werden volgestopt met snoepjes. Arjen en ik hadden slechts een paar Oreokoekjes en wat Pringles bij ons, ook niet de beste maaltijd, maar de hoeveelheden die de kinderen binnenkregen waren enorm. Het kon niet lang goed gaan. En dat ging het ook niet. Voelde ik me eindelijk een keer goed tijdens een busreis (ik ben tot nu toe veel wagenziek geweest), begonnen alle kinderen om ons heen te kotsen. Ik had het niet meer. De een na de ander ging over zijn nek, inclusief het meisje naast ons. Ik heb muziek opgezet en mijn ogen dichtgedaan, terwijl ik aan andere dingen probeerde te denken. Het was een verschrikkelijke rit. 

Gelukkig hadden we in Siem Reap een fantastisch hotel dat van alle gemakken was voorzien. Het deed ons de busreis een beetje vergeten, maar we besloten toch een binnenlandse vlucht te boeken naar de volgende bestemming in plaats van een nieuwe helse rit met een bus. 
Maar voordat we naar het zuiden vlogen zijn we 5 nachten in Siem Reap gebleven. De eerste twee dagen hebben we heel veel bij het zwembad gelegen, waar we bediend werden alsof we filmsterren waren. De derde dag boekten we een tuktuk om de tempels van Angkor Wat te gaan ontdekken. Iets buiten Siem Reap is een enorm park met eeuwenoude tempels die je kan bezoeken. Heel gaaf om te zien! De volgende ochtend stond we om vier uur op (dit was even schrikken) om de zonsopkomst te zien bij de Angkor Wat tempel, de grootste tempel van allemaal. Alhoewel de zonsopkomst niet perfect was, was het toch heel mooi om te zien. Na Angkor Wat bezochten we nog een paar andere tempels, maar op een gegeven moment waren we 'tempelmoe'. Dus weer op naar ons heerlijke hotel met airconditioning en zwembad!

Van Siem Reap vlogen we naar het zuiden, naar Sihanoukville. Vanuit Sihanoukville gaan de ferry's naar de eilanden onder Cambodja. Toevallig zat Manon op dat moment ook in Sihanoukville, dus we konden elkaar weer even zien en tips uitwisselen!

Inmiddels zitten we op Koh Rong Samloem, een heel klein eilandje waar alleen een paar hotels en hostels zitten en een paar restaurantjes. Wegen zijn er niet, je komt er alleen met de boot weg en als je naar een ander deel van het eiland wil dan zal je ook een boot moeten pakken. Het is hier heerlijk. Ze noemen het ook wel de Malediven on a budget, dus daar hoeven we ook niet meer heen! De zee is ontzettend blauw en de sfeer hier is heel relaxt. Gisteravond hebben we dus even goed het nieuwe jaar ingeluid met wat locals. Een van de locals zei blij tegen Arjen: 'Happy my new year', waarop Arjen zei: 'happy your new year'. Dat was niet wat de jongen wilde horen, want daarna snauwde hij enigszins boos: 'NO HAPPY MY NEW YEAR'. Heerlijk dat gebrekkige Engels. Na het feestje zijn we nog met een paar anderen de zee ingedoken om te gaan zwemmen met lichtgevend plankton. Zo magisch! Zoals jullie horen vermaken we ons hier nog wel even. Maar het nieuwste avontuur dient zich alweer aan: zaterdag vliegen we naar Kuala Lumpur!